To nie będzie głupkowaty wpis o tym, że mama powinna zawsze być przy tobie i Ci przytakiwać. Dlaczego? Ponieważ absolutnie się z tym nie zgadzam. To będzie wpis o ogromnej miłości o kobiecie, która ma masę wad. Najlepszych wad.
Rodzice (o dziwo) też są ludźmi i mają, jak to ludzie, wiele wad. W naszych oczach w ogóle są jednym, chodzącym niedociągnięciem - zwłaszcza w wieku nastoletnim. Ale myśląc o nich w ten sposób, jednocześnie uważamy, że są nie do zdarcia. Wpływa to na fakt, że przez większość czasu nas po prostu denerwują. Jednak gdy przychodzi co do czego, to właśnie w ich ramionach szukamy ukojenia, bez względu na to, jak starzy jesteśmy.
Moim największym autorytetem i jednocześnie osobą, która denerwuje mnie najbardziej jest właśnie mama. Zdaję sobie sprawę z jej wad. Widzę jej ograniczenia. Mimo tego dostrzegam ogrom miłości, jaki włożyła w wychowanie swoich dzieci. Widzę zmęczenie i trud, jaki wkładała przez wszystkie lata, by dobrze nas wychować. Wiem, że nieważne co zrobię (lub czego nie zrobię) - nie odwróci się ode mnie i stanie przy moim boku.
Zawsze jest, nawet gdy ją ranię
Im jestem starsza, tym więcej podobieństw dostrzegam między nami. Zaczynam widzieć w sobie jej zalety oraz wady, pracowitość oraz empatię. Dzięki temu patrzę na nią inaczej. Kiedyś nie analizowałam jej zachowań, myśli ani uczuć. Po prostu była - była mamą, więc musiała być i robić to, co robiła. Takie myślenie jest charakterystyczne dla dzieci. Jednak kiedy dorastamy dostrzegamy, że nasi rodzice nie są idealni i mają wady. Nie są nieomylni, a czasem wręcz po pomoc przychodzą do nas. Cieszę się, że dorosłam, bo dzięki temu w końcu nawiązałam prawdziwą i głęboką relację z moją rodzicielką. Rozumiem ją i szanuję bardziej, niż kiedyś. Coś w tym jest, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, nie? :)
Chcę być dobrą mamą
Marzę, by kiedyś być taką matką. Matką, która będzie popełniała tysiące błędów, z którą dzieci będą się kłócić i od której będą uciekały z domu krzycząc, że jest patologią. Matką, która w oczach tych samych dzieci zawsze będzie najważniejsza i swoim postępowaniem będą podążały właśnie jej śladami. Chcę być wzorem do naśladowania dla moich dzieci i opoką, gdy będzie działa się im krzywda. Mam nadzieję, że zawsze będą czuły moją miłość.
Kocham swoją mamę, a Ty?